Mijn naam is Daan en op het moment van schrijven ben ik 28 jaar, bijna 29. Op mijn negende ontdekte ik dat ik autistisch ben. Ik kon sociaal niet goed meekomen met mijn klasgenoten en was snel overprikkeld. Misschien was ik nog wat jong, maar in die periode kreeg ik voor het eerst de angst dat ik nooit een baan zou kunnen vinden. Ik wist dat ik slim was en iets te bieden had, maar ook dat ik bepaalde vaardigheden miste die blijkbaar nodig waren om goed mee te kunnen komen.
Uiteindelijk heb ik wel een baan gevonden, een jaar nadat ik in mei 2023 was afgestudeerd aan de opleiding Bio-informatica. In dit artikel wil ik graag mijn zoektocht naar een baan beschrijven, want dat ging lang niet altijd even makkelijk.
Sollicitatie gesprekken en afwijzingen
Allereerst bleek het sollicitatieproces voor mij lastig. Het zoeken van vacatures, schrijven van motivatiebrieven en het op orde brengen van mijn cv lukte wel, maar het kiezen waarop ik ging solliciteren en het daadwerkelijk versturen van een motivatiebrief vond ik moeilijk. Met behulp van ambulante begeleiding lukte dit wel, maar het ging langzaam. Het lukte niet om meer dan een paar sollicitaties per week te versturen, en het was niet altijd structureel. Ik vond het erg lastig dat het zo traag ging en dacht soms dat ik gewoon harder mijn best moest doen om meer te solliciteren, ook al wist ik dat dit niet realistisch was. Bovendien waren er niet altijd zoveel vacatures om op te solliciteren.
Uiteindelijk werd ik wel uitgenodigd voor een sollicitatie gesprek. Hierbij liep ik opnieuw tegen problemen aan. Ik heb drie sollicitatiegesprekken gehad waarbij ik werd afgewezen. Eén keer omdat ik niet helemaal bij de functie paste en de andere twee keren, hoewel niet direct gezegd, omdat ik autistisch ben. Ik kreeg te horen dat ik er niet gelukkig van zou worden en dat ze mij niet konden helpen. Ik had ervoor gekozen om mijn autisme te benoemen in de sollicitatiegesprekken omdat het uiteindelijk toch duidelijk wordt: ik kan maar 26/28 uur per week werken en heb de mogelijkheid nodig om deels thuis te werken.
Omgaan met afwijzingen en hulp van de gemeente
Voor mij was het erg lastig om afgewezen te worden door mijn autisme. In mijn ogen zou het niet zo’n groot probleem moeten zijn. Gelukkig kwam ik in deze periode bij JongPIT terecht, waar mijn autisme wel werd gewaardeerd. Door mijn vrijwilligerswerk bij JongPIT kreeg ik meer structuur in mijn dag, deed ik ervaring op met werken in teams en maakte ik vrienden. Dit hielp me ook om mijn gedachten af te leiden van de stress van het niet weten of en wanneer ik een baan zou vinden.
Uiteindelijk kwam ik ook bij het leerwerkbedrijf van de gemeente terecht. Het duurde erg lang voordat ik bij de juiste persoon terechtkwam omdat ik niet via de gebruikelijke route binnenkwam. Ik had namelijk direct om hulp gevraagd voor werk in plaats van een uitkering aan te vragen. Toen ik eenmaal bij de juiste persoon was, werd aangegeven dat het erg lastig was om passend werk voor mij te vinden, omdat er weinig werk zou zijn in mijn vakgebied. Ik was ook te goed voor het soort werk waarvoor ze wel veel connecties hadden. Er is toen een traject gestart om een tijdelijke baan voor mij te vinden.
Mijn eerste baan
Voordat dit traject was afgerond, vond ik zelf een baan. Dit was echter een participatiebaan, wat betekent dat ze specifiek iemand uit het doelgroepenregister zochten. Ik had eerst een proefplaatsing en pas nadat deze goed was afgerond en ik een jaarcontract kreeg, voelde ik me gerustgesteld dat ik een baan had. Als alles goed gaat, krijg ik over een jaar een vast contract. Dus nu kan ik trots tegen mijn 9-jarige zelf zeggen: “Ja, we hebben een baan gevonden.”
Dit was mijn ervaring met het zoeken naar een baan. Ik wens iedereen in dezelfde situatie heel veel succes.
