Waar moet je rekening mee houden?
In dit artikel vertellen JongPIT’ers Lisa Verberg (22 jaar – student hbo-verpleegkunde) en Lauren Sluiter (20 jaar – student biomedische wetenschappen) over hun ervaringen wat betreft studeren of stage lopen in het buitenland. Zo vertellen ze meer over dat het niet alleen hard studeren is, het regelwerk en ze geven tenslotte nog wat goede tips. Veel leesplezier!
Studeren in het buitenland
Lisa: “Voor de minor van mijn studie (hbo-verpleegkunde) ben ik drie maanden naar het buitenland geweest. Sinds kleins af aan wilde ik al als verpleegkundige gaan helpen in Afrika en dit kon door deze minor werkelijkheid worden. Na veel gesprekken met mijn ouders en flink wat aanmoediging heb ik mij dan toch ingeschreven bij de minor. De minor had contact met onder andere Gambia, en daar ben ik dan ook naar toe gegaan. In Gambia ben ik 3 dagen per week gaan werken in een ‘Health Center’ en onderzoek gaan doen.”
Lauren: “Het afgelopen semester ben ik voor een periode van 5 maanden voor mijn studie Biomedische Wetenschappen naar Zweden afgereisd om daar mijn tweedejaarsvakken te volgen aan de medische universiteit van Stockholm. Mijn motivatie om in het buitenland te studeren was om meer van de wereld te zien, mensen van verschillende nationaliteiten te ontmoeten, en vooral om een positieve ervaring op te doen met reizen in het buitenland. Dat laatste is in voorgaande jaren, voornamelijk wegens mijn fysieke beperking en de praktische zaken die daarbij komen kijken, niet altijd vlekkeloos is verlopen.
Het regelwerk om te gaan studeren in het buitenland
Als je naar het buitenland gaat, moet er al veel geregeld worden, laat staan als je er voor een lange periode gaat studeren en je een chronische aandoening of beperking hebt.
Lisa: “Toen het bekend werd dat ik 3 maanden naar Gambia ging, begon ik gelijk te kijken naar wat er geregeld moest worden. Vanuit mijn hogeschool heb ik hier niet veel ondersteuning bij gehad, zover ik weet was ik namelijk ook de eerste student met een chronische aandoening die deze minor is gaan doen. Het werd ook allemaal wat lastiger omdat Gambia een ontwikkelingsland is en er weinig medische voorzieningen zijn.
Alles zelf uitzoeken
Er was weinig informatie te vinden op internet over wat er allemaal geregeld moest worden en waar je op moet letten. Dus moest ik alles, samen met mijn ouders, zelf uitzoeken. Hiervoor heb ik onder andere de ambassade van Gambia benadert met de vraag wat ik allemaal moest regelen. Zo moest ik (wat ik 3 dagen voor vertrek te horen kreeg) al mijn medische verklaringen (medicijnen en diagnoses) laten legaliseren bij de ministerie van Buitenlandse Zaken. Hiervoor moest ik eerst langs het CAK en het ministerie van VWS. Dit kost niet alleen veel tijd maar je moet hier ook voor betalen.
Ook heb ik contact opgenomen met de vliegmaatschappij om te regelen dat ik al mijn medicatie voor de drie maanden in een extra handbagage koffertje mee het vliegtuig in mocht nemen. Hier werken de meeste vliegmaatschappijen goed in mee (is mijn ervaring) als je goed uitlegt waarom, bijvoorbeeld wegens zalfjes.”
Dingen kosten meer energie dan thuis
Lauren: “Voorafgaand aan de reis moest er een aantal zaken geregeld worden, zoals het aanvragen van een Erasmusbeurs, het inschrijven voor een accommodatie in Stockholm, het omzetten van je studenten-OV naar een reisvergoeding, en het regelen van de studieovereenkomst en toelating bij de ontvangende onderwijsinstelling.
Voor mij kwamen daar nog een paar extra dingen bij om rekening mee te houden. Zo moest ik bijvoorbeeld bij de vliegmaatschappij aangeven dat ik een rolstoel mee zou nemen en had ik iemand nodig om me te helpen met mijn bagage. Ook heb ik met mijn psycholoog afspraken gemaakt en moest ik verlengde tentamentijd aanvragen bij de universiteit in Stockholm. Tenslotte moest ik in mijn planning rekening houden met dingen die mij in Zweden meer energie kosten dan thuis, zoals het huishouden en de manier van reizen.
Gelukkig hoefde ik niet alles alleen te regelen. De buitenlandcoördinatoren van mijn universiteit hebben geholpen door contact te leggen met de juiste personen van de universiteit in Zweden. Daarnaast hebben de zeven medestudenten die meegingen naar Stockholm me heel erg geholpen met praktische dingen en mentale ondersteuning, waar ik erg dankbaar voor ben.”
Twijfels om naar het buitenland te gaan
Lisa: “Zoals ik eerder al schreef hebben mijn ouders mij flink moeten aanmoedigen om daadwerkelijk naar Gambia te gaan. Ik twijfelde over of het wel de juiste timing was, ik zat op dat moment aan het begin van de behandeling bij de psycholoog en zat nog niet heel lekker in mijn vel.
Als ik mij in Nederland niet goed voel helpen mijn ouders mij altijd enorm, en juist die steun zou ik in Gambia missen. Ik was dan ook bang dat het geen succesverhaal zou worden en dat het zonden was van het geld. Maar doordat ik van tevoren had geïnformeerd wist ik dat er internet was waardoor ik altijd kon bellen. En ik had er bewust voor gekozen om een flexibele ticket te boeken, niet alleen vanwege corona maar ook als het niet zou gaan.”
Lauren: “Toen ik de kans kreeg me aan te melden voor dit uitwisselingstraject, wist ik niet direct of ik wilde gaan. Ik wist dat het voor mij een hoop geregel zou zijn, en dat ik misschien veel leuke dingen daar zou moeten laten schieten, omdat het niet haalbaar is. Zou ik niet te veel vragen van de mensen die met mij mee zouden reizen? Zou ik niet te vaak nee moeten zeggen met teleurstellingen als gevolg? Misschien zou ik me daar heel alleen voelen, terwijl mijn familie en vrienden ver weg waren. Maar ik besloot het ondanks de twijfels toch te proberen. Dit was de kans om juist te zien en te bewijzen dat het wél kan.”
Algemene ervaring met studeren in het buitenland
Lisa: “Naast dat het echt een ervaring voor het leven is, was het ook heftig en uitdagend. Ik heb momenten gehad waarin ik het heel moeilijk had. Er was een enorme cultuurshock (geen stromend water, wel/niet elektriciteit, niet rustig over straat kunnen) en ik misten mijn familie. Ik ben erachter gekomen hoeveel eten invloed kan hebben op hoe je je voelt. Het eten in Gambia was niet fantastisch maar toen we wat meer Europese restaurantjes en etenswaren vonden ging het mij ook al wat beter.
Maar ik heb ook mooie reizen gemaakt en tradities meegemaakt die je nergens anders kan meemaken dan in Gambia. Zoals safari, naamceremonie en wandelen in de natuur. Dit was dan ook zeker een heel groot pluspunt aan mijn reis.
Dubbel
Op de momenten dat ik het moeilijk had en niet lekker in mijn vel zat, belde ik met mijn ouders, zorgde ik voor structuur en een planning en gaf ik het aan bij de meiden met wie ik samenwoonden. Ondanks dat ik er naar uit keek om weer naar huis te gaan en iedereen weer te gaan zien, wist ik ook wat ik moest achterlaten. Namelijk nieuwe vrienden, lieve collega’s, het lekker weer en de vrijheid. Dit was en is nog steeds best wel dubbel.”
Lauren: “Eenmaal in Zweden was het zeker niet altijd makkelijk: omdat veel dingen mij daar meer energie kostten dan thuis en ik vaak erg moe was, moest ik regelmatig nee zeggen. Bovendien waren sommige fysieke activiteiten niet haalbaar voor mij, waardoor ik niet overal mee naartoe kon en me op sommige dagen erg alleen heb gevoeld. Het was dan lastig om mijn vrienden en familie niet in de buurt te hebben, maar gelukkig kon ik ze wel altijd bellen en hield ik contact met mijn psycholoog als het minder goed ging.
Sneeuw en ijs
Toch had ik deze ervaring voor geen goud willen missen. Wat ben ik blij dat ik ondanks de twijfels heb doorgezet en mezelf dit avontuur heb gegund. Het was super om te mogen studeren aan een van de belangrijkste medische universiteiten ter wereld en om studenten van overal ter wereld te mogen ontmoeten en meer te leren over hun thuisland, cultuur en tradities. Faciliteiten voor studenten met een beperking waren erg goed geregeld, en de studielast was veel lager dan ik van mijn universiteit gewend was. Dit gaf ons de ruimte om veel van Stockholm, Zweden en omstreken te verkennen.
Stockholm is een mooie stad rijk aan talloze musea, mooie architectuur, veel natuur, en een archipel rondom. De stad was erg (rolstoel)toegankelijk en verschillende plekken in de stad waren makkelijk en snel te bereiken met de metro. In de metrostations waren liften aanwezig. Ook buiten Stockholm hebben we prachtige reizen gemaakt. Zo zijn we naar Lapland geweest, waar we het noorderlicht hebben kunnen zien.
Door de sneeuw en het ijs was een rolstoel daar geen optie en ben ik ook regelmatig uitgegleden, maar gelukkig val je zacht in de sneeuw! Daarnaast zijn we met de trein en de boot naar omliggende landen gereisd voor mooie stedentrips. De mogelijkheid om veel verschillende plekken te zien, maakte deze uitwisseling het dubbel en dwars waard.”
Studeren in het buiteland? Dit zijn onze belangrijkste tips voor jou
Hieronder vatten we onze belangrijkste tips voor jou nog even samen:
- Begin op tijd met regelen. Bellen is sneller dan mailen. Verzamel mensen om je heen die jou kunnen helpen bij (het regelen van) praktische en/of persoonlijke zaken.
- Medicatie: neem genoeg mee en check de regelgeving van de vliegmaatschappij en het land.
- Denk aan medische verklaringen (medicijnen, diagnoses, etc.) en kijk of je ze moet laten legaliseren.
- Kijk van tevoren naar praktische zaken: de toegankelijkheid van het land, vliegmaatschappij, studievoorzieningen, reismogelijkheden, en praktische zaken als je bijvoorbeeld slecht ter been bent of in een rolstoel zit.
- Boek een flexibel ticket, zodat je eerder of juist later terug kunt als er wat gebeurt.
- Kijk naar de (toegang tot) medische zorg in het land waar je naar toe gaat.
- Maak afspraken met je zorg- en hulpverleners.
- Deel telefoonnummers, bijvoorbeeld aan je ouders, reisgenoten, etc., zodat ze elkaar kunnen bereiken wanneer er iets aan de hand is.
We hopen dat het artikel nuttig was en dat we je enthousiast hebben kunnen maken om te studeren in het buitenland! Bij vragen mag je altijd mailen naar info@jongpit.nl en vragen naar Lisa en/of Lauren.
