Als je jong bent zijn vriendschappen (voor de meeste jongeren) erg belangrijk. Je komt los van je ouders en ontdekt je eigen identiteit. Vrienden kunnen hier een grote rol in spelen. Vrienden geven elkaar veiligheid, vertrouwen, begrip en zekerheid en kunnen bijdragen aan een positiever zelfbeeld.
Vriendschappen houden ook in dat je jezelf kunt zijn, samen leuke dingen kunt doen en dat je elkaar kan helpen wanneer dit nodig is. Ook leren jongeren van vrienden veel over hoe je met elkaar omgaat. Zo ontwikkelen ze onder invloed van hun vrienden hun eigen normen en waarden. Maar hoe is dit als je een chronische, fysieke of psychische aandoening hebt?
Eenzaamheid en uitdagingen
Het kan zijn dat je door je aandoening of beperking minder op school komt of helemaal geen school meer volgt. Wat als je geen of weinig energie meer hebt om je hobby of sport te beoefenen waar je ook altijd contacten met leeftijdsgenoten had? Dit kan best heel frustrerend zijn en eenzaam voelen. Veel jongeren met een chronische aandoening kunnen zich eenzaam voelen. Ze voelen zich niet goed begrepen door hun leeftijdsgenoten, hun leven gaat immers ‘gewoon’ door terwijl jij het gevoel hebt aan de zijlijn te staan. Het kan ook frustrerend voelen, want hoe bouw je nieuwe contacten op als alles veel energie kost en je op weinig plekken komt waar je (nieuwe) leeftijdsgenoten ontmoet? Maar ook als je wel op die plekken komt, maar je overal alleen en niet gezien voelt?
Vind je community
Bij JongPIT begrijpen we deze struggles. Veel van ons maken dit ook mee of hebben dit meegemaakt. Daarom hebben we als JongPIT een online community gemaakt, hier heb je makkelijk contact met andere jongeren die in een soortgelijke situatie zitten. Aan een half woord heb je genoeg. Dit contact kan heel waardevol zijn voor jongeren. Ook is er een app, Bumble BFF. Zo kun je online in contact komen met andere jongeren die ook vrienden zoeken.
Hobby’s en activiteiten
We begrijpen ook dat je zoekt naar fysieke contacten en dat je vrienden hebt die bij jou in de buurt wonen. Wellicht is er op een manier toch iets mogelijk dat je wel weer je hobby kunt uitoefenen en zo nieuwe contacten maakt. Vraag een ergotherapeut of deze met jou wil meedenken. De ergotherapeut weet vaak goed wat de mogelijkheden zijn bij jou in de omgeving. Als je nog naar school gaat, bespreek de eenzaamheid met je mentor. De mentor kan helaas ook geen nieuwe vrienden tevoorschijn halen, maar kan wellicht wel met je meedenken over hoe je bijvoorbeeld meer aanspraak kan krijgen in de klas of hoe er meer begrip voor jouw situatie kan komen.
Grote kans dat jouw wijk en/of gemeente ook een wijkcentrum heeft. Hier organiseren ze soms ook activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan een schilderochtend, een yogamiddag of gewoon samen gezellig een kop koffie of thee drinken. Zo kun je laagdrempelig ook andere jongeren bij jou uit de buurt ontmoeten. We begrijpen dat het best een drempel kan zijn om naar zo’n middag te gaan. Maar onze ervaringen zijn wel positief en als het niets is ben je niet verplicht om de volgende keer weer te gaan, maar heb je het wel geprobeerd.
Vrijwilligerswerk
Als school of hobby’s niet meer lukken is het wellicht een optie om werk of vrijwilligerswerk te doen. Al is dit maar 2 uur per week, kan dit wel weer contacten geven. Je kunt dan zelf kijken wat jou leuk en interessant lijkt. Oppassen kan bijvoorbeeld goed, maar denk dan wel na dat je dan alsnog geen contact hebt met leeftijdsgenoten. Als je in een winkel gaat werken heb je dit wel meer. Het is vooral belangrijk dat je het werk of vrijwilligerswerk wat je wil doen interessant en leuk vind. Zodat je er hopelijk ook energie uit haalt en het gevoel hebt dat je weer ergens bij hoort. De contacten komen dan hopelijk met de tijd vanzelf.
