De feestdagen zijn weer aangebroken, een tijd waarin je extra kunt omkijken naar mensen in een kwetsbare positie. In mijn omgeving zie ik hier veel mooie voorbeelden van. Zo stuurt mijn tante een berichtje om te vragen hoe het met me gaat, en vraagt mijn nicht of ik er met kerst bij ben. Mijn buurvrouw verrast me met een thuisbezorgde maaltijdbox.
Kerstmis
Ik spreek een deel van mijn familie zelden, toch kwam er een uitnodiging binnen om kerst met elkaar te vieren. Jarenlang ging ik hier op in, maar sinds kort kies ik ervoor om hier niet meer op in te gaan. Dit besluit brengt me ontzettend veel rust. Geen oom die ik het hele jaar niet zie en ineens wil weten hoe het fysiek met me gaat. Geen tante die wat voedingstips geeft, zodat ik volgend jaar “eindelijk van die migraine af ben” en ook geen nicht die opmerkt hoe knap het is dat ik mezelf in een rolstoel durf te laten zien op social media. Als dit soort opmerkingen gedurende het jaar kwamen, kon ik het nog als onwetendheid zien. Maar tijdens de feestdagen voelt het meer als een verplicht nummertje. Een soort opgelegde liefdadigheid.
Rust en gezelligheid
Door selectief te zijn in met wie ik afspreek, weet ik dat degene waarmee ik kerst vier, die dag echt met mij wil doorbrengen. Als zij vragen: “Hoe gaat het met je?”, is dit een gemeende vraag en verwachten ze ook een eerlijk, open antwoord. Dit geeft het gevoel dat ik echt gezien word. Om wie ik ben, niet om mijn aandoeningen of als “zielig” persoon. Daarnaast is de druk van gezelligheid en meedoen er vanaf. Ik mag in mijn pyjama aan het kerstdiner zitten, of ‘s middags een rustmoment pakken, zonder die irritante adviezen, zoals: “Als je nu gaat slapen slaap je vannacht niet” of “Voor 1 keer niet uitrusten kan toch wel?”.
Media
Je kunt in deze tijd niet de tv aanzetten of je social media openen zonder dat je filmpjes ziet over gezellige familiediners, oproepjes om “de medemens” te helpen, etc. Allemaal even zoetsappig en met dezelfde boodschap: “Niemand mag alleen zijn tijdens de feestdagen” of; “Doe eens iets extra’s voor je omgeving.” Maar stel je voor dat je een hekel aan de feestdagen hebt en het niet wilt vieren? Of als je door alle drukte en verplichtingen compleet overprikkeld raakt en het graag op jouw manier viert? Misschien zit je gewoon niet te wachten op ongevraagde adviezen. Door dit soort filmpjes/commercials wordt er een bepaald beeld geschetst dat de “seizoensgebonden” vriendelijkheid in stand houdt. Dit maakt het elk jaar weer een lastige periode voor sommigen.
Goed bedoelde opmerkingen
Ik weet dat alle adviezen, berichtjes, en cadeautjes uit een goed hart komen, maar het lijkt of het rondom de feestdagen extra gebeurt. Alsof je dan extra lief, zorgzaam en behulpzaam moet zijn voor je omgeving. En dat is wat mij stoort: waarom specifiek dan en de rest van het jaar niet? Het hele jaar zijn er genoeg momenten waarop ik wat extra steun of een berichtje kan waarderen, maar dan krijg ik niets. Het voelt een beetje alsof het tijdens de feestdagen “verwacht” wordt; dat maakt dat het voor mij minder oprecht voelt.
Hele jaar door
Misschien ben ik heel sentimenteel of soft, maar ik vraag me af: kunnen we niet het hele jaar wat meer naar elkaar omkijken? Vanuit een goed hart en niet vanwege het feelgood-gehalte van de feestdagen, het liefst. Dus laten we volgend jaar vaker een klein gebaar maken; niet alleen tijdens de feestdagen, maar wanneer iemand het echt nodig heeft!
